"جرات پیشرفت بیشتر" شعار توافقنامه ائتلافی دولت فدرال جدید است که از پایان سال 2021 بر سر کار آمده است. با توجه به چالش‌های متعدد، مهم‌تر از همه تغییرات آب و هوایی با تحولات فاجعه‌بار در حال ظهور یا در حال وقوع برای سیاره و کل بشریت، این کلمه باید به معنای خروج باشد. پذیرش گسترده جامعه از نیاز به خروج، برای پیشرفت در جهتی که با گرمایش جهانی مقابله کرده و آن را متوقف کند، وجود دارد. اما وقتی توافقنامه ائتلاف، از جمله، می گوید که «اقتصاد بازار اجتماعی-اکولوژیکی باید تازه تأسیس شود»، اما «به بازی در لیگ برتر از نظر اقتصادی و فناوری ادامه دهد»، منظور چه نوع پیشرفتی است؟

پیشرفت و فاجعه

از نظر والتر بنجامین، پیشرفت و فاجعه به یکدیگر وابسته هستند - "این که اینگونه ادامه یابد فاجعه است". و "برای پیشرفت در ایده فاجعه" اعمال می شود. بنابراین برچسب گذاری کنش سیاسی با کلمه پیشرفت مستلزم یک مکث، یک حلقه فکری دیگر است تا بتوان آن را در جهت راه حل های انسانی به طور مثبت درک کرد. این راه را برای تفکر فمینیستی باز می کند. فاجعه اقلیمی که در حال حاضر در آن قرار داریم نیز مبتنی بر پیشرفت است: پیشرفت در توسعه پویای نیروهای مولده که پیروزی جهانی شیوه تولید سرمایه داری را ممکن ساخته است. موتور آنها به دنبال سودهای بیشتر است. این امر بسیار فراتر از تولید کالا در تمام عرصه های زندگی گسترش می یابد و منجر به تمرکز ثروت باورنکردنی در دستان معدودی و ساختارهای قدرت مربوطه می شود.

بهره برداری از طبیعت و نیروی کار زنان به صورت رایگان

سنگ بنای این کار، بهره برداری از منابع سیاره زمین و کاری است که بدون متحمل شدن هزینه زیاد یا بدون هزینه، تضمین می کند که سرمایه داری نیروهای مولد انسانی را که پیش نیاز آن هستند، در اختیار دارد. ما می دانیم که این کار - بدون دستمزد یا با دستمزد ناپایدار - توسط بخش بزرگی از زنان در سراسر جهان انجام می شود، که در عین حال (تا حدی) تبعیت اجتماعی آنها را توضیح می دهد. در مراکز قدرت جهان، زنان فقط به صورت جزئی حضور دارند. ما در مورد پدرسالاری سرمایه داری صحبت می کنیم که بیش از هر زمان دیگری سرنوشت بشریت را در سراسر جهان تعیین می کند. در مقابل این پس‌زمینه، قابل درک است که فمینیست‌های منتقد باید زنگ خطر را در مواجهه با چنین تلاش آسانی، مانند توافقنامه ائتلاف، به صدا درآورند تا پیشرفت را به‌عنوان یک استراتژی در برابر فاجعه بدون نام بردن از راه دور، بدون نام بردن از عوامل آن، رایج کنند. کلمه "سرمایه داری" به اندازه "فمینیسم" بیهوده است.

انتقاد از سیاست بحران در ائتلاف زنان

در جلسات اتحاد ما برای تهیه این روزنامه، تصمیم به سرعت و بدون تناقض گرفته شد تا موضوع اصلی بحران آب و هوا باشد. نه تنها در راس دستور کار اجتماعی و سیاسی قرار دارد (حداقل این موضوع در توافقنامه ائتلاف، به لطف جمعه ها برای آینده، نیز مستند شده است). حداکثر با فاجعه سیل در اواخر تابستان 2021 و تخریب غیرقابل تصور قبلی جان انسان ها توسط نیروهای طبیعی، از نظر فضایی به ما نزدیکتر شده است. و همچنین ما را تحت تأثیر قرار می دهد - اغلب ما را از هم جدا می کند - زیرا می دانیم که از طریق تمرینات روزمره ما همیشه بخشی از این جنون هستیم، مهم نیست چقدر سعی می کنیم خود را بر روی معیار جدید ردپای CO2 جهت گیری کنیم. اما ما همچنین از درخواست‌هایی که «از بالا» به ما می‌شد برای آزمایش بازتولید فردی‌مان عصبانی بودیم. آنها یک بار دیگر راه حل مشکلات ناشی از سیستم های بزرگ را از خود دور کرده و به خانواده های فردی می رانند. و چه کسی به طور خاص تحت تأثیر قرار می گیرد؟ به خصوص زنانی که هنوز هم در اینجا مسئولیت خانه را بر عهده دارند.

جنسیت و آب و هوا

ما می‌خواستیم دقیق‌تر بدانیم که آب و هوا و جنسیت چگونه به هم مرتبط هستند و با کمک نقشه‌برداری ذهنی به این موضوع پرداختیم. ما بر اقلیم در وضعیت فاجعه‌بار کنونی تمرکز کردیم و اقدامات اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی در این وضعیت نقش داشته و دارند. ارتباط بین بحران و همه روابط اجتماعی حامی نظام سرمایه داری که معیار کنش اجتماعی آن دغدغه مردم و طبیعت نیست، با وضوح شگفت انگیزی نشان داده شد. و این نشان دهنده ارتباط اساسی بین مسئله اکولوژیکی و فمینیستی است.

اندیشیدن به علل بحران آب و هوا

اما چگونه می‌توانیم این زمینه جهانی را با کارهایی که در بخش‌های منطقه‌ای و موضوعی خود درباره سیاست‌های زنان و پروژه‌های فمینیستی در نهادها، ابتکارات، جنبش‌ها و غیره انجام می‌دهیم، کنار هم قرار دهیم؟ ما دیدگاه خود را تغییر دادیم و در درخواست از زنان اتحاد 8 مارس هانوفر برای کمک به روزنامه، موارد زیر را فرموله کردیم: ما وضعیت فاجعه بار کنونی شرایط زیست محیطی سیاره ما را به گونه ای فرض نمی کنیم که گویی خارج از قانون است. بهشت آبی ناگهان به سراغ ما آمده است، و اکنون مسئله کاهش علائم، نجات آنچه هنوز قابل نجات است، مطرح است. ما فرض می کنیم که فاجعه آب و هوایی نتیجه شرایط مختلف است که در آن توجه به مردم و طبیعت به طور فزاینده ای در معرض اصول حداکثر سازی سود قرار گرفته است. وحشیانه اجتماعی، "اقلیم" در بسیاری از زمینه های زندگی تا خشونت آشکار (عمدتاً علیه زنان) پروژه های زنان را ضروری کرده است، که در آن بسیاری از ما برای زنان درگیر و با آنها درگیر هستیم.

بحران آب و هوا، زمان فمینیسم است

به این ترتیب، مسئله بزرگ تغییر اقلیم و اکولوژی به حوزه‌های منطقه‌ای مربوطه ما در هانوفر می‌رسد، حتی بدون اینکه فاجعه آب و هوایی مستقیماً در مرکز اقدامات ما باشد. اما تصور ارتباط بین «جنسیت و قدرت و اقلیم» می‌تواند و باید ما را تشویق کند تا با اطمینان فعالیت‌ها را در زمینه‌های کاری اتحاد - مشاوره، مراقبت از یکدیگر، تقویت یکدیگر و غیره - در دستور کار قرار دهیم و آنها را سیاسی کنیم: این واقعیت که به همین منوال پیش می رود فاجعه آمیز است." آنچه خواستار آن است، پیشرفتی است که مکث می کند و به شیوه ای کاملاً تغییر یافته کار و زندگی هدایت می شود که مراقبت و عشق به مردم و طبیعت را معیار قرار می دهد. به این ترتیب، بحران آب و هوا زمان فمینیسم است